Ścięgno mięśnia brzuchatego i płaszczkowatego łydki, potocznie zwane ścięgnem Achillesa, mimo że jest największym i najgrubszym ścięgnem w ciele człowieka, pozostaje narażone na różne uszkodzenia. Jednym z najczęstszych jest zerwanie ścięgna, czyli całkowite przerwanie jego ciągłości. W momencie zerwania słyszalny jest charakterystyczny trzask, pojawia się silny ból i obrzęk, co prowadzi do zaburzenia chodu i niemożności stania na palcach.
Zerwanie ścięgna Achillesa następuje w różnym mechanizmie, najczęściej jednak w przebiegu przewlekłego procesu zapalnego lub w wyniku nadmiernego obciążenia kończyny. Sytuacja ta wymaga podjęcia odpowiedniej terapii, której podstawą jest leczenie operacyjne.
Kiedy zalecana jest operacja ścięgna Achillesa?
Leczenie operacyjne wskazane jest szczególnie w przypadkach nagłych i całkowitych uszkodzeń ścięgna piętowego, a także u osób młodych, aktywnych i sportowców. Nie oznacza to jednak, że operacja jest jedynym sposobem terapii. We współczesnej medycynie dostępne są także metody zachowawcze, jednak rekomendowane są głównie osobom w starszym wieku, które nie wykazują dużej aktywności fizycznej i często obciążone są chorobami przewlekłymi dyskwalifikującymi z zabiegu.
Operacyjne metody leczenia zerwania ścięgna Achillesa umożliwiają odtworzenie prawidłowej ciągłości anatomicznej, a tym samym przywracają właściwą funkcję ścięgna, zapewniają szybszą regenerację po urazie i cechują się mniejszą częstością powtórnych uszkodzeń.
Na czym polega szycie ścięgna Achillesa?
Przed operacją ścięgna Achillesa konieczne jest przeprowadzenie kwalifikacji pacjenta do zabiegu, podczas której lekarz ocenia m.in. rozległość uszkodzenia, nasilenie objawów, ryzyko operacyjne i współwystępowanie chorób przewlekłych. Zebrane informacje są także podstawą do decyzji odnośnie do wyboru rodzaju znieczulenia do operacji.
W przypadku braku przeciwwskazań wykonuje się zabieg połączenia rozerwanych fragmentów ścięgna przy użyciu odpowiednich nici chirurgicznych. Wyróżnia się dwie metody szycia ścięgna Achillesa, tj. otwartą i przezskórną (małoinwazyjną). W pierwszym przypadku wykonuje się jedno podłużne kilkucentymetrowe nacięcie skóry, odsłaniając tym samym rozerwane fragmenty ścięgna, a w drugim kilka małych nacięć po obu stronach uszkodzonego ścięgna. Ostatnim etapem zabiegu jest założenie gipsu w celu unieruchomienia kończyny.
Operacja zerwanego ścięgna Achillesa – postępowanie po zabiegu
Zerwane ścięgno Achillesa wymaga odpowiedniej rehabilitacji pooperacyjnej. W początkowym okresie, przez 1 – 2 tygodnie po zabiegu zaleca się odpoczynek, utrzymywanie operowanej kończyny w uniesieniu oraz unikanie jej obciążania, czyli poruszanie się przy pomocy kul. Następnie po upływie 10 – 14 dni od operacji odbywa się wizyta kontrolna, podczas której lekarz ocenia efekty leczenia oraz podejmuje decyzję o usunięciu szwów i wymianie unieruchomienia na ortezę na kolejne kilka tygodni. Po usunięciu szwów pacjent jest kwalifikowany do rozpoczęcia rehabilitacji.
W przypadku braku odpowiedniej rehabilitacji zerwanie ścięgna Achillesa może prowadzić do przykurczów i stałego zaburzenia funkcjonowania, dlatego im szybciej się ją rozpocznie, tym lepsze i szybsze będą jej efekty.