Plastyka brzucha po ciąży w pigułce

W okresie ciąży w organizmie kobiety zachodzi wiele procesów adaptacyjnych, które zapewniają optymalne warunki dla prawidłowego wzrostu i rozwoju dziecka. Większość tych zmian ustępuje po porodzie lub w czasie połogu, natomiast pozostałe mogą stać się źródłem wielu kompleksów i braku samoakceptacji. Przykładem jest pociążowy obwisły brzuch, który jest przyczyną poszukiwania pomocy u chirurga plastycznego i decydowania się na zabieg abdominoplastyki, czyli plastyki brzucha.

Jak często wykonywane są operacje brzucha?

Według Międzynarodowego Towarzystwa Chirurgii Plastycznej (ISAPS) abdominoplastyka jest jednym z najczęściej wykonywanych zabiegów plastycznych na świecie, na który decydują się w zdecydowanej większości kobiety. Najnowsze badanie ukazuje, że w 2020 roku wykonano łącznie około 765 000 tego typu operacji. Tym samym operacja brzucha plasuje się na 5 miejscu w światowym rankingu najczęściej wykonywanych zabiegów z zakresu chirurgii plastycznej.

Niestety w Polsce nie prowadzi się dokładnych statystyk w tej dziedzinie, dlatego ciężko jest określić stopień zainteresowania abdominoplastyką w naszym kraju.

Kiedy warto rozważyć plastykę brzucha?

Podstawą do przeprowadzenia operacji plastycznej brzucha jest nadmiar skóry na brzuchu, którego nie można zredukować mimo stosowania odpowiedniej diety i aktywności fizycznej. Zazwyczaj jest on efektem utraty jej elastyczności w przebiegu starzenia się, zbyt dużej utraty masy ciała w krótkim czasie lub jest następstwem wielu ciąż.

Operacja brzucha wykonywana jest ze względów estetycznych. Należy podkreślić, że nie jest to sposób na odchudzanie, celem zabiegu jest jedynie poprawa wyglądu i napięcia skóry brzucha. Z tego powodu do operacji powinny być kwalifikowane osoby ze stałą masą ciała, bez otyłości, niepalące i z dobrą kondycją fizyczną.

Na czym polega zabieg?

Abdominoplastyka to rozległa operacja polegająca na usunięciu nadmiaru skóry i tkanki podskórnej w okolicy śródbrzusza i podbrzusza. Standardowo wykonuje się spore cięcie między kolcami biodrowymi nad spojeniem łonowym oraz wokół pępka. Następnie odpreparowuje się skórę i tkankę tłuszczową do wysokości łuków żebrowych. Skórę naciąga się ku dołowi z wycięciem jej nadmiaru oraz przesunięciem pępka w nową lokalizację.

Operacja wykonywana jest w znieczuleniu ogólnym i trwa 3–4h. Pod koniec zabiegu zakłada się dreny, które są usuwane zwykle po 1–3 dobach od operacji. Efekt jest trwały, jednak może być utracony przez duże wahania masy ciała pacjenta lub kolejną ciążę.

Wyróżnia się kilka modyfikacji m.in. mini plastyka brzucha – zabieg krótszy, bez cięcia wokół pępka, wskazany głównie u osób z nadmiarem skóry i tkanki tłuszczowej zlokalizowanym w okolicy podbrzusza i pod pępkiem.

Czy jest możliwa plastyka brzucha po cesarskim cięciu?

Nie ma przeciwwskazań do abdominoplastyki po cięciu cesarskim. Zabieg można bezpiecznie wykonać po około roku od momentu porodu. Zazwyczaj cięcie przeprowadzane jest w okolicy blizny po cięciu cesarskim.

Przeciwwskazaniem do wykonania zabiegu są:

• nadciśnienie tętnicze,
• cukrzyca,
• nadczynność tarczycy,
• zaburzenia krzepnięcia, skazy naczyniowe i choroby zakrzepowe żył kończyn dolnych,
• stosowanie niektórych leków, np. pochodnych salicylanów,
• zaburzenia psychiczne i niestabilność emocjonalna.

Plastyka brzucha po porodzie

Zwisający brzuch po ciąży jest efektem zarówno naciągnięcia skóry, jak i rozejścia się mięśni prostych brzucha. Problem pogłębia się wraz z liczbą przebytych porodów. Z tego powodu operację zaleca się kobietom, które nie planują więcej potomstwa.

Wiszący brzuch można zoperować najwcześniej po 6 miesiącach od ostatniego porodu. Podczas zabiegu dodatkowo zmniejsza się rozejście mięśni prostych brzucha. Plastyka brzucha jest przeciwwskazana w okresie karmienia.

Czy mogą wystąpić powikłania?

Z uwagi na dużą inwazyjność zabiegu i związane z tym wysokie ryzyko operacyjne można wyróżnić kilka możliwych powikłań, np.: krwiak lub surowiczak, nadmierne krwawienie, długotrwały obrzęk, zakażenie, martwica tkanek, zaburzenia zakrzepowo–zatorowe, blizna przerostowa, zaburzenia czucia.

Ostatecznej kwalifikacji pacjenta do zabiegu, oszacowania ryzyka operacyjnego i ewentualnych powikłań oraz doboru metody operacyjnej dokonuje chirurg plastyczny.

Konsultacja merytoryczna: